Pragnienie

Panie Boże tak wiele dobra od Ciebie dostałam

A tak ciężko je docenić,

Wydawać się może, że tyle cierpiałam

Ale to ty oddałeś życie, by moje móc zmienić.

Jestem tylko grzesznikiem

Upadającym, wątpiącym i błądzącym człowiekiem,

który myśli, że Ty Boże wyciągniesz mnie ze wszystkich kłopotów.

Sama nie potrafię być Ci oddana

A wymagam tego od Ciebie.

Pragnę tylko być kochana,

a zapominam że miłość mam w niebie.

Moja modlitwa pozostawia wiele do życzenia

Często stawiam Ci warunki do spełnienia

Zapominam jednak o dziękczynieniu

Choć ty zawsze pamiętasz o swym stworzeniu.

Ty mnie tchnąłeś do życia

Ty mnie stworzyłeś na nowo.

Krew mi swą dałeś do picia-

Chleb uczyniłeś ochroną.

Pokochałam wpatrywać się w Ciebie.

Hołd nieustannie oddawać.

Bo wielka nagroda ma w niebie

Gdy nie będę przestawać.

Ale nie o nagrodę tu chodzi

Lecz o serca pragnienie.

Nic mi nie może przeszkodzić

Bo w duszy mam Twoje tchnienie.

Z dnia na dzień się uczę

Dziękować, żałować, przebaczać

Wiem dobrze Boże, że muszę

Przestać się stale poddawać.

Bo są słowa i ludzie,

co nieustannie Cię proszą

o pokój.

Pokój serca

By żal już zażegnać.

Pokój duszy

By zmartwienie odegnać.

Boją się, martwią

Możesz im pomóc

Uczysz mnie

Że wystarczy

Wpuścić ich do domu

Nakarmić

Przyodziać

Pocieszyć

Pouczyć

Napoić

Wybaczyć

Mur serca czas skruszyć.

Ostatnio moje życie wykańcza mnie i zmienia

Pragnę się zanurzyć w miłości Twej strumieniach.

Wcześniej byłam pewna, że jestem bardzo silna,

Tymczasem moja dusza wciąż jeszcze dziecinna.

Czy da się z tego wybrnąć by szczęście znów odzyskać?

Wierzę, ufam Tobie

i chcę łzy wyciskać.

Jednak nie potrafię łzy jednej uronić,

Ale Ty masz Panie moc aby mnie chronić.

Wierzę w lepsze jutro,

bez walki się nie poddam.

Pragnę by śmierć moja

Zbawienia była godna.

Małgorzata Estera (wiersz powstawał w seriach przez pół roku. Ukończony 25.02.2019)